Bye bye Midden Amerika, welkom in Brasil

PANIEK, een rustdag op het WK! Dan maar even een update van onze reis want is alweer effies geleden.
Aangekomen in Panama City op 12 juni, de openingswedstrijd van Brasil helaas gemist door onze busreis van 10 uur vanaf Bocas maar dat mag de pret niet drukken!
We verbleven in het oude centrum, Casco Viejo, en dat is echt helemaal top. Gezellig op straat, veel bars, restaurantjes en leuke pleintjes.
Vrijdag de 13de, de slaap niet goed weten te vatten en dus vroeg wakker. Zenuwen GIERen door de keel, snel douchen, Oranje-shirt aan en proberen wat te ontbijten. De dag van DE wedstrijd is aangebroken, revanche willen we, maar wat kunnen we verwachten tegen het beste team met de beste spelers van de wereld?
Of zijn de Spanjaarden een keertje opgebrand, kunnen zij ook een keer een slechte dag hebben?
Op tijd een goed plekje zoeken op de vele terrassen met schermen en om 11.00 uur in de ochtend eerst Mexico-Kameroen kijken, top arbitrage weer zien we.
Spanje-Nederland om 14.00 uur plaatselijke tijd, het Wilhelmus klinkt en er ontstaat kippenvel. Spanje begint als vanouds, we hebben niks in te brengen en komen 1-0 achter. Nee toch, we moeten nog naar Brazilie de week erna.
Pffffff.........bijna 2-0! Maar dan, lange (blinde) bal richting Van Persie, Van Persie, Van Persie, jaaaaaaa wat een goal zeg: 1-1 vlak voor rust, lekker!
Ach, en voor de rest hoeven we natuurlijk niets te zeggen. Pats, Boem: 1-5, die Spanjaarden kunnen er echt niks van, wij zijn vet goed, die cup gaat mee
naar huis.
Drie heerlijke dagen in Panama City gehad, uiteraard veel voetbal gezien en onze boottrip naar de San Blas eilanden geregeld. Kost wat, maar dan heb je ook wat.
Op 15 juni lieten we het voetbal even achter ons en gingen we naar de Kuna's, de plaatselijke bevolking van de San Blas eilanden.
Minstens 365 kleine eilandjes in de Caribische zee, de 1 nog mooier en kleiner dan de ander. Sommige bewoond, maar de meeste niet.
Twee nachten op een zeilboot geslapen die voor anker lag tussen 2 idylische eilandjes. Samen met Sebastian, de Colombiaanse kapitein die wel van een biertje en een snuifje poedersuiker op z'n tijd hield, een Spanjaard (hoe leuk na zo'n wedstrijd) een Oostenrijker en een Zweed een paar lekkere dagen gehad.
De ochtend beginnen met een duik in de zee, iedere dag verse vis en een gezellig feestje op een Kuna eikand gehad omdat een andere schipper 50 werd. Zo gaaf om te horen dat mensen over de hele wereld gewoon huis en haard verkopen om daarna te genieten op hun boot.
Veel liggen hier ook gewoon voor anker, gaan af en toe een stukje varen maar komen dan snel weer terug, terug naar huis zoals ze zeggen.
We (lees: Dennis) hadden trouwens geluk, op "ons" eilandje zaten de "commerciele" Kuna's die speciaal voor het WK een tv hadden aangeschaft zodat we toch wat mee konden krijgen van het voetbal.
Mits er genoeg mensen waren die wilde kijken en een biertje bij ze wilde kopen, en maar 1 wedstrijd per dag want zoveel stroom is er niet op het eilandje.
De rest van de wedstrijden konden we volgen op een klein en krakend transistor-radio'tje. En onze Kuna vrienden schreven netjes alle uitslagen op een groot vel papier.
Met onze prettig gestoorde Colombiaanse kapitein ook nog een stuk gezeild en ander eilandje bezocht. Snorkelen bij scheepswrakken, en uiteraard daardoor weer een oorontsteking opgelopen waar ik nog altijd plezier van heb.
San Blas is echt een aanrader, veel mensen doen dit als onderdeel van een zeiltocht naar Colombia, Categena.
Dag Kuna's, en weer op naar het vaste land en terug naar Panama City. In het hostel waar we eerder sliepen hadden we onze backpacks laten staan want naar de San Blas hadden we maar klein rugzakje meegenomen, wel zo handig!
Weer paar dagen voetbal kijken, billenknijpen tegen de Aussies en uiteraard het Panama kanaal bezocht. Zeer indrukwekkend, zeker de hele geschiedenis ervan en om live te zien hoe die grote schepen de sluis passeren.
Op 19 juni kwam dan het onvermijdelijke afscheid, Midden Amerika zat er op. De "echte" reis was afgelopen, alles goed doorstaan en wat een top tijd hebben wij gehad.
Een schitterend continent om te bezoeken, aardige mensen, mooie natuur en ook het reizen was goed te doen. Of het nou per bus, shuttle, taxi of boot was.
Absoluut hoogtepunt: Guatemala! Een goeie tweede: Costa Rica!
Op naar Brasil, Rio wel te verstaan. We vlogen op donderdag 19 juni in de avond en landen op vrijdagochtend 6.30 in Rio.
Daarna in de rij hangen van het Fifa Ticket Center om onze kaartjes op te halen.
We sliepen in de oude wijk Lapa, in het centrum van Rio, bij een Nederlands-Braziliaans stel. Lapa is in de middag wat........ja wat moet je zeggen? Vies, grauw, guur. Maar in de avond gaat het dak eraf, allemaal barretjes, restaurantjes, muziek en dans op straat.
Ken je trouwens dat verhaal van Den en Lor die naar de training van Oranje gingen? Die gingen niet!
Wij super trots dat we met bus en metro het trainingscomplex van Flamengo hadden bereikt, de bus van Oranje binnen zien komen maar dan te horen krijgen dat de training besloten is, haha.
Zondag 22 juni, een belangrijke dag, een mytische dag voor een voetballiefhebber. HET bezoek aan het legendarische Maracana stadion, de wedstrijd tussen de Belgjes en de Russen was niet belangrijk. Het ging toch echt om dit stadion, en wow wat een tempel. Helaas wel ten prooi gevallen aan de modernisering, maar nog altijd prachtig en een capaciteit van 79.400.
De wedstrijd werd in blessuretijd beslist door onze Belgische vrienden, maar daar is ook alles mee gezegd. Ik heb trouwens toch meer om me heen gekeken dan naar het veld.
Voor de wedstrijd ook onze vriend uit Curacao en 2 Hoofddorpse vrienden begroet, toch ook wel weer leuk om na 9 weken weer bekenden te zien.
Na de wedstrijd terug naar Lapa met z'n 5en, nog snel een klein biertje doen en van de Algerijnen genoten. Maar daarna weer op naar het vliegveld, om 21.00 uur ging onze vlucht naar Sao Paulo.

Maandag 23 juni, de dag van Nederland-Chili.
Wederom met z'n 5en gezellig naar het stadion, beetje jammer dat de taxi chauffeur niet kon rijden, maar nog erger was dat hij het stadion niet kon vinden, haha hoe verzin je het.
Toen we opeens wel heel veel Chileentjes zagen lopen zijn we maar uitgestapt, het kon niet ver meer zijn.
Een super gezellige dag gehad, prima plekken in het Oranje-vak en weer de volle buit. De Chileentjes hadden het niet meer, nu moesten zij tegen het gastland en daar heeft niemand echt zin in natuurlijk.
In het centrum van Sao Paulo nog Brazilie gekeken, en het bleef nog lang onrustig in de straten met muziek, samba en drankjes.
Volgende ochtend met een zwaar hoofd nog met z'n allen ontbeten om daarna afscheid te nemen (snik). Mark, Brunner en Koentje; het waren 2 fantastische dagen, we zullen het nooit maar dan ook nooit vergeten.
Geen tijd te verliezen, we stonden in de 1/8 finale en moesten naar Fortaleza om het op te nemen tegen de Mexicaantjes.
Woensdag 25 juni dus weer door de lucht naar het vakantieparadijs, zon, zee, strand, boulevard, tentjes aan het strand, genieten de komende week.
Het is nu bij ons zaterdag 28 juni, 10.30 uur (bij jullie 5 uur later). Dus we maken ons gereed om naar het strand te gaan voor Brasil-Chili.
Overigens zijn we onwijs in de minderheid hier, Fortaleza wordt langzaam overgenomen door de Mexicanen. Gister ook het Mexicaanse team gezien die aan de boulevard in een hotel zitten, die gaan wij vannacht dus mooi even wakker houden :-)

Dit keer even geen foto's, die volgen later want internet werkt even niet mee!