Costa Rica the end, Panama the beginning

We hebben jullie alweer veel te lang in spanning laten zitten, dus hier zijn we weer voor een update van onze trip.
Op zaterdag 31 mei lieten we het heerlijke resortje in La Fortuna achter ons en vertrokken we via de bus -boot - bus naar Monteverde, Santa Elena om precies te zijn.
Leuk klein plaatsje en weer prima hostelletje.
Maar we kwamen hier vooral voor de "canopy", verschillende kabelbanen waarbij je door de lucht over en langs de boomtoppen raast. Voor iemand met de nodige hoogtevrees vrij pittig, zeker als je van een andere Nederlander die al was geweest de filmpjes ziet.
Maar goed, je moet toch alles een keer proberen en we waren er nu toch.
Er zijn verschillende parken maar wij kozen maar meteen voor de beste, hoogste, langste en dus ook engste; Aventura Canopy Monteverde (zie youtube).
Om 7.30 werden we opgehaald, je kan het maar beter gehad hebben ook! Maar wat een vette ervaring zou dit worden. Een korte introductie en daarna gaan met die banaan. Op ieder platform stond iemand van de "staff" die je loskoppelde en meteen weer vast klikte voor de volgende zipline, tijd om echt na te denken was er niet en dat was misschien maar beter ook. Hoogtepunt was toch wel de "Superman", een zipline van maar liefst 1590 meter waarbij je horizontaal met je hoofd naar voren honderden meters boven de grond de andere kant moest zien te halen.
Armen goed tegen je borst werd nog verteld, maar ik dacht dit moet ik filmen anders geloven ze me thuis nooit.
Nou door al dat gedraai met de camera haalde ik dus mooi de overkant niet, haha. Bungel je dan een beetje totdat iemand je komt redden. De ochtend werd nog afgesloten met de "Tarzan-swing", over een gammele hangbrug naar een wiebelend platform en dan een soort bungeejump met een vrije val van 70 meter. Dat kon er ook nog wel bij!
In de middag maar even iets ondernemen zonder zoveel adrenaline, dat werd een mooie wandeling door Cloudforest Monteverde.
Volgende dag richting Manuel Antonio aan de Pacifische kant van Costa Rica in de hoop weer eens het strand te zien. Voor iedereen die ooit nog eens van plan is om daarheen te gaan; sla maar over joh, niet top maar lag voor ons meer op de route naar het zuiden met als bestemming Corcovado.
Het busje er naartoe was nog wel leuk, tussenstop bij een brug waar echt hele grote krokodillen lagen. Gezonde smoothie gehaald, en een Amerikaans stel die onze smoothie nog lekkerder maakte met een flinke scheut rum, en dat om 11 uur 's ochtends.
Het enige positieve aan Manuel Antonio was dat er een Maastrichtenaar als barman werkte in ons hotel die ons prima kon informeren over het waanzinnig mooie natuurpark Corcovado en vooral de reis daar naar toe. Hij is bioloog en was daar dus al geregeld geweest.
Zodoende na 2 dagen hier op weg naar Drake Bay, echt een heel klein stipje op de kaart maar vlakbij het uit eindelijke doel: Corcovado!
Echt een schitterende jungle tocht hier gemaakt met een prima gids.
Corcovado is een prachtig natuurgebied in het zuidelijkste puntje van Costa Rica op een schiereiland. Via Drake Bay gingen we over een woeste zee met de boot richting de jungle voor een super mooie wandeltocht. Ons afzetten op het vaste land was nogal een avontuur aangezien de golven enorm waren.
Paar uur gelopen, veel gezien: leguanen, veel apen, slangen, krokodil, veel vogels maar het hoogtepunt was toch wel de Tapir. Een enorme miereneter, word niet vaak gespot maar wij stonden er dus 2 meter vandaan.
Vanuit Drake namen we alweer afscheid van Costa Rica (Pura Vida) en gingen we naar Panama. Dit werd denk ik wel de mooiste rit op weg naar wat volgens vele de lastigste grensovergang moest zijn.
Om 4.00 uur in het holst van de nacht namen we de bus (busje) richting Rincon. Deze weg lag er nog niet zo lang, en de busdienst was pas net operationeel. Na ongeveer 3 kwartier rijden kwamen we bij de eerste hindernis, een rivier!
Ons Spaans is niet geweldig maar we begrepen wel dat we het busje uit moesten en met onze backpack (in het pikke donker) door de rivier moesten. We waren meteen wakker, dat snappen jullie wel. Zeker te bedenken dat we zoveel krokodillen hebben gezien de afgelopen dagen.
Aan de andere kant van de rivier kwam er weer een volgend busje, en na een volgende overstap in een "normale" bus kwamen we bij de grens van Panama.
Hier zouden we het dus krijgen, uren lang wachten, het laten zien van een uitreisticket en bewijs dat je minimaal 500 dollar hebt te besteden.
Niets van dit alles want we hadden ons goed ingelezen en prima voorbereid. Nog voordat de douanier de vraag had gesteld toverde wij het ene na het andere documentje uit ons mapje.
Na een klein uurtje stonden we dus met onze rugtas in Panama, alweer het laatste land van Midden Amerika wat we zouden bezoeken.
Wat wel heel confronterend is zijn de posters van Lisanne en Kris, de vermiste Nederlandse meiden in Panama. Kippenvel en koude rillingen!
Vanaf de grens nog zo'n 1,5 uur naar David, de tweede stad van Panama. Om 4.00 vertrokken en rond 14.00 uur in David, mooi dagje dachten we zo.
David is niet veel, maar wel een hele gezellige avond gehad met wederom een Nederlander die hier woont.
Teveel biertjes en de volgende dag om 6.45 uur in de bus naar Bocas del Toro, een super mooie eilandengroep waar we even 5 dagen wilde bijkomen en chillen want in Costa Rica super veel gereisd en gedaan.
Op zaterdag 7 juni aangekomen op Bocas, inderdaad wel vrij toeristisch maar nog geen Mac of Burgerking en het is laagseizoen dus niet echt druk.
We sliepen in Casa Max, van een Nederlander. En we hadden fietsen gehuurd om naar mooi strandje te gaan, Bluff Beach. Helaas die dag veel regen dus gezeten bij Bluff Beach Lounge, gezellige tent, aangekleed voor het WK en veel oranje........inderdaad ook weer van een Nederlander.
Verder hier veel mooie strandjes bezocht; Drago beach, Red Frog beach maar het mooiste was Zapatillas!
Onbewoond klein eilandje waar je over het prachtige witte strand een rondje omheen kan lopen, aan de ene kant de blauwe zee en aan de andere kant schitterende natuur met veel palmbomen en groen.
Verder dolfijnen gezien, heerlijk gegeten, gedronken en zelfs een ouderwets kaasplakje kunnen nuttigen.
Na 5 dagen bijkomen op Bocas richting Panama City, 10 uur met de bus dus kan ik mooi dit verhaal typen en straks bij aankomst ook "posten".
Het WK is begonnen, en het Oranje shirt ligt boven in onze tas voor morgen!