Een prachtig WK, Oranje bedankt!
Door: Dennis
Blijf op de hoogte en volg Den & Lor
13 Juli 2014 | Brazilië, Rio de Janeiro
Het einde is nabij, niet alleen voor Ons Oranje, niet alleen voor het WK in Brasil, maar ook van onze reis.
En wat hebben we genoten, en wat mogen we trots zijn op onze Oranje helden.
Even terug naar Fortaleza, zoals gezegd in ons vorige verslag hebben we de Mexicaanse ploeg de hele nacht wakker gehouden. Voor het hotel met toeters, trommels en een hele samba band heeft dat toch aardig zijn vruchten afgeworpen.
Ze konden niet meer in de laatste minuten, ze zaten kapot! Het hele stadion zag groen, maar Oranje zegevierde en we gingen nog een rondje verder.
En dat was maar goed ook want deze 29-ste juni 2014 gaat de boeken in als een hele mooie dag.
Deze begon al om 8.00 uur in de ochtend op het Oranjeplein aan de boulevard van Fortaleza, en die Braziliaantjes wisten niet wat ze mee maakte. Een hossend Oranje legioen, op dit tijdstip van de dag, wat een gezelligheid!
Dat ik dubbel zo zenuwachtig was voor deze dag had niemand door, maar daarover later meer........
Om 10.00 uur met het hele legioen, en in de polonaise, op naar de gereedstaande bussen die ons naar het stadion zouden brengen voor de 1/8 finale van 13.00 uur. Chapeau Supportersvereniging Oranje, weer top geregeld.
In de bus ging het feestje uiteraard gewoon door en iedereen leefde naar het eerste fluitsignaal toe, laat die Mexicaantjes maar komen. Het kon (en mocht) niet misgaan vandaag, zeker niet vandaag!
Nou hoe dat afliep weten we. Wat een pot, wat een spanning en wat een ontknoping. Ik heb al heel wat voetbalwedstrijdjes meegemaakt en gezien, maar ik heb zelden een vak met supporters zo zien ontploffen.
Zo, de eerste spanning zat er op maar de zenuwen GIERde alsnog door mijn lichaam. Want de bekroning van deze mooie dag moest nog komen, op het strand van Fortaleza, op de dag dat wij precies 12 jaar bij elkaar zijn, officieel op de knietjes;
WIJ GAAN TROUWEN!!!! Wat een dag, haha!
Maar over tot de orde van de dag, want er zijn belangrijkere zaken op de wereld; wie wordt onze volgende tegenstander?
Jaja de verrassing van het WK met de beste keeper van het toernooi, Costa Rica. Locatie: Salvador.
Dus op woensdag 2 juli vlogen we naar Salvador, nog zonder kaartje maar dat zou daar toch wel goedkomen?
Ook leuk om overal weer dezelfde Oranje fans tegen te komen, Bundu, Melis & Melis en Meneer Tromp. Iedereen reist ons landje achterna om te supporteren.
Salvador was weer even wennen na Fortaleza. Meningen verschillen (gelukkig maar) zullen we maar zeggen, maar we hebben mooiere plekjes gezien.
Maar we kwamen maar voor 1 ding, en ook dat ging weer goedkomen. Kaartjes voor de wedstrijd werden op straat nog genoeg aangeboden, maar uiteindelijk kwamen ze zelfs op de FIFA site nog naar voren dus dat was het meest betrouwbaar.
Toch wel heel bijzonder om tegen het land te spelen waar we een paar weken daarvoor nog zo hadden genoten, we hadden zelfs onze Costa Rica armbandjes nog altijd om als aandenken. Het Oranjeplein was weer 1 groot feest, midden in het oude historische centrum van Salvador. Omdat het stadion midden in de stad ligt kon ook de oranjemars weer plaatsvinden, met z'n allen achter de oranjebus, zingen, springen en die Brazilianen vonden het prachtig.
De wedstrijd was wederom zenuwslopend, kans op kans maar ook de "Ticos" bleven maar strijden. En dat leverde ze ook weer de sympathie op van de vele Brazilianan in het stadion, dus weer in de minderheid.
Eind goed al goed, Haagse Timmetje Krul werd de held en eindelijk werd Keylortje Navas gepasseerd wat tijdens de wedstrijd maar niet wilde lukken. Hulde, we gingen gewoon naar de halve finale, wie had dat ooit kunnen denken!
Volgende dag even tot bezinning komen, heerlijke caipirinha's gedronken bij de "rasta-man" en met Bundu en z'n vrienden een gezellige avond gehad.
Ook besloten dat we niet naar Sao Paulo zouden afreizen voor het duel met de Argentijnen, kaarten waren niet te krijgen of tegen woekerprijzen en ook vluchten waren duur.
Ons plan; we besparen deze kosten en als we de finale zouden halen was dat ons budget voor een finalekaart.
Helaas het liep anders. Eerst werden de Brazilianen getrakteerd op de grootste nederlaag ooit, een litteken wat mischien wel dieper is dan de verloren finale in 1950, ook weer in eigen land.
Een tip aan Brazilie: organiseer gewoon nooit meer een WK, want de druk van het volk is een beetje te hoog.
De volgende dag op het Fanfest van nog altijd Salvador "onze" wedstrijd gekeken. Wat een drama, weer het penalty-syndroom? Is het echt een loterij? Of viel het dubbeltje nu gewoon net de verkeerde kant op?
We zaten even stuk, het had zo mooi kunnen zijn. Rio zou Oranje kleuren, we zouden nog een paar dagen met die spanning rondlopen, we zouden revanche nemen op de Duitsers. Maar helaas.
Daarna toch de trots, de blijdschap want wat waren we ver gekomen en wat waren het mooie weken.
Dag na deze westrijd vlogen we gewoon volgens plan naar Rio, en daar bleek al een hele volksverhuizing te zijn begonnen. Van alle kanten kwamen de Argentijnen Rio binnen, met het vliegtuig maar ook ontzettend veel met de auto. Sommige waren direct na de laatste sttafschop tegen Nederland de auto ingesprongen om 30 uur later in Rio aan te komen.
De copacabana bestond alleen nog maar uit Argentijnse nummerborden, het leek wel een camping want iedereen leefde uit z'n auto. Koelboxen, gasstelletjes, matrassen, alles hadden ze bij zich.
We vergaten "onze" nederlaag al snel, en wat gunnen we het die Argentijnen want wat zijn die voetbalgek.
Gister nog even zout in de wonden gestrooid van het gastland. Een afgetekende overwinning in een wedstrijd die eigenlijk nooit gespeeld mag worden. Dat kan en mag je een sportman gewoon niet aandoen.
Maar als je dan toch moet spelen is het wel lekker dat je 'm gewoon wint. We zijn de nummer 3 van de wereld, toch niet gek voor zo'n klein landje. Daarna een topavond gehad met veel gezang en dans want die Argentijnen zijn niet alleen maar gekomen om een wedstrijdje te kijken, heel Brazilie moet weten dat zij in de finale staan in het land van de aartsrivaal.
Daar is Nederland-Duitsland niks bij kunnen wij jullie vertellen.
Mijn oranjeshirt vond het ook wel fijn dat het toernooi voor ons er op zit, zoals al eerder gezegd zou ik deze pas weer in de was doen als we hadden verloren. En dat moment is nu wel gekomen, ondanks dat we niks hebben verloren kan ik het voor Frankrijk niet maken om het shirt zo in de kast te leggen voor over 2 jaar.
Vandaag de dag van de finale, wat een happening. Heel Duitsland, Argentinie maar ook Brazilie houd de adem in.
Wij zeggen: FORZA ARGENTINA! Ik zie liever Messi straks met die cup boven z'n hoofd dan die vreselijke Muller.
Dit was tevens ons laatste verslag van een geweldige reis. Morgenavond vliegen we weer naar huis. We hebben zoveel mooie dingen gedaan, gezien, leuke en bijzondere mensen ontmoet. Een tijd die wij nooit meer gaan vergeten, en verhalen waar we jullie de komende jaren nog vaak mee zullen vervelen.
En het mooiste is natuurlijk, er gaat "snel" weer een groot, mooi en uitbundig feest plaatsvinden!
Iedereen bedankt voor het lezen, het meeleven en de vele lieve en leuke berichten!
Voor degene die misschien denken waarom reageert Dennis niet meer op sms of whatsapp, dat komt omdat mijn telefoon sinds een week is "overleden".
Bedankt en tot snel, we kunnen niet wachten om iedereen weer te zien. Nu snel douchen, ontbijten en op naar de finale!
En wat hebben we genoten, en wat mogen we trots zijn op onze Oranje helden.
Even terug naar Fortaleza, zoals gezegd in ons vorige verslag hebben we de Mexicaanse ploeg de hele nacht wakker gehouden. Voor het hotel met toeters, trommels en een hele samba band heeft dat toch aardig zijn vruchten afgeworpen.
Ze konden niet meer in de laatste minuten, ze zaten kapot! Het hele stadion zag groen, maar Oranje zegevierde en we gingen nog een rondje verder.
En dat was maar goed ook want deze 29-ste juni 2014 gaat de boeken in als een hele mooie dag.
Deze begon al om 8.00 uur in de ochtend op het Oranjeplein aan de boulevard van Fortaleza, en die Braziliaantjes wisten niet wat ze mee maakte. Een hossend Oranje legioen, op dit tijdstip van de dag, wat een gezelligheid!
Dat ik dubbel zo zenuwachtig was voor deze dag had niemand door, maar daarover later meer........
Om 10.00 uur met het hele legioen, en in de polonaise, op naar de gereedstaande bussen die ons naar het stadion zouden brengen voor de 1/8 finale van 13.00 uur. Chapeau Supportersvereniging Oranje, weer top geregeld.
In de bus ging het feestje uiteraard gewoon door en iedereen leefde naar het eerste fluitsignaal toe, laat die Mexicaantjes maar komen. Het kon (en mocht) niet misgaan vandaag, zeker niet vandaag!
Nou hoe dat afliep weten we. Wat een pot, wat een spanning en wat een ontknoping. Ik heb al heel wat voetbalwedstrijdjes meegemaakt en gezien, maar ik heb zelden een vak met supporters zo zien ontploffen.
Zo, de eerste spanning zat er op maar de zenuwen GIERde alsnog door mijn lichaam. Want de bekroning van deze mooie dag moest nog komen, op het strand van Fortaleza, op de dag dat wij precies 12 jaar bij elkaar zijn, officieel op de knietjes;
WIJ GAAN TROUWEN!!!! Wat een dag, haha!
Maar over tot de orde van de dag, want er zijn belangrijkere zaken op de wereld; wie wordt onze volgende tegenstander?
Jaja de verrassing van het WK met de beste keeper van het toernooi, Costa Rica. Locatie: Salvador.
Dus op woensdag 2 juli vlogen we naar Salvador, nog zonder kaartje maar dat zou daar toch wel goedkomen?
Ook leuk om overal weer dezelfde Oranje fans tegen te komen, Bundu, Melis & Melis en Meneer Tromp. Iedereen reist ons landje achterna om te supporteren.
Salvador was weer even wennen na Fortaleza. Meningen verschillen (gelukkig maar) zullen we maar zeggen, maar we hebben mooiere plekjes gezien.
Maar we kwamen maar voor 1 ding, en ook dat ging weer goedkomen. Kaartjes voor de wedstrijd werden op straat nog genoeg aangeboden, maar uiteindelijk kwamen ze zelfs op de FIFA site nog naar voren dus dat was het meest betrouwbaar.
Toch wel heel bijzonder om tegen het land te spelen waar we een paar weken daarvoor nog zo hadden genoten, we hadden zelfs onze Costa Rica armbandjes nog altijd om als aandenken. Het Oranjeplein was weer 1 groot feest, midden in het oude historische centrum van Salvador. Omdat het stadion midden in de stad ligt kon ook de oranjemars weer plaatsvinden, met z'n allen achter de oranjebus, zingen, springen en die Brazilianen vonden het prachtig.
De wedstrijd was wederom zenuwslopend, kans op kans maar ook de "Ticos" bleven maar strijden. En dat leverde ze ook weer de sympathie op van de vele Brazilianan in het stadion, dus weer in de minderheid.
Eind goed al goed, Haagse Timmetje Krul werd de held en eindelijk werd Keylortje Navas gepasseerd wat tijdens de wedstrijd maar niet wilde lukken. Hulde, we gingen gewoon naar de halve finale, wie had dat ooit kunnen denken!
Volgende dag even tot bezinning komen, heerlijke caipirinha's gedronken bij de "rasta-man" en met Bundu en z'n vrienden een gezellige avond gehad.
Ook besloten dat we niet naar Sao Paulo zouden afreizen voor het duel met de Argentijnen, kaarten waren niet te krijgen of tegen woekerprijzen en ook vluchten waren duur.
Ons plan; we besparen deze kosten en als we de finale zouden halen was dat ons budget voor een finalekaart.
Helaas het liep anders. Eerst werden de Brazilianen getrakteerd op de grootste nederlaag ooit, een litteken wat mischien wel dieper is dan de verloren finale in 1950, ook weer in eigen land.
Een tip aan Brazilie: organiseer gewoon nooit meer een WK, want de druk van het volk is een beetje te hoog.
De volgende dag op het Fanfest van nog altijd Salvador "onze" wedstrijd gekeken. Wat een drama, weer het penalty-syndroom? Is het echt een loterij? Of viel het dubbeltje nu gewoon net de verkeerde kant op?
We zaten even stuk, het had zo mooi kunnen zijn. Rio zou Oranje kleuren, we zouden nog een paar dagen met die spanning rondlopen, we zouden revanche nemen op de Duitsers. Maar helaas.
Daarna toch de trots, de blijdschap want wat waren we ver gekomen en wat waren het mooie weken.
Dag na deze westrijd vlogen we gewoon volgens plan naar Rio, en daar bleek al een hele volksverhuizing te zijn begonnen. Van alle kanten kwamen de Argentijnen Rio binnen, met het vliegtuig maar ook ontzettend veel met de auto. Sommige waren direct na de laatste sttafschop tegen Nederland de auto ingesprongen om 30 uur later in Rio aan te komen.
De copacabana bestond alleen nog maar uit Argentijnse nummerborden, het leek wel een camping want iedereen leefde uit z'n auto. Koelboxen, gasstelletjes, matrassen, alles hadden ze bij zich.
We vergaten "onze" nederlaag al snel, en wat gunnen we het die Argentijnen want wat zijn die voetbalgek.
Gister nog even zout in de wonden gestrooid van het gastland. Een afgetekende overwinning in een wedstrijd die eigenlijk nooit gespeeld mag worden. Dat kan en mag je een sportman gewoon niet aandoen.
Maar als je dan toch moet spelen is het wel lekker dat je 'm gewoon wint. We zijn de nummer 3 van de wereld, toch niet gek voor zo'n klein landje. Daarna een topavond gehad met veel gezang en dans want die Argentijnen zijn niet alleen maar gekomen om een wedstrijdje te kijken, heel Brazilie moet weten dat zij in de finale staan in het land van de aartsrivaal.
Daar is Nederland-Duitsland niks bij kunnen wij jullie vertellen.
Mijn oranjeshirt vond het ook wel fijn dat het toernooi voor ons er op zit, zoals al eerder gezegd zou ik deze pas weer in de was doen als we hadden verloren. En dat moment is nu wel gekomen, ondanks dat we niks hebben verloren kan ik het voor Frankrijk niet maken om het shirt zo in de kast te leggen voor over 2 jaar.
Vandaag de dag van de finale, wat een happening. Heel Duitsland, Argentinie maar ook Brazilie houd de adem in.
Wij zeggen: FORZA ARGENTINA! Ik zie liever Messi straks met die cup boven z'n hoofd dan die vreselijke Muller.
Dit was tevens ons laatste verslag van een geweldige reis. Morgenavond vliegen we weer naar huis. We hebben zoveel mooie dingen gedaan, gezien, leuke en bijzondere mensen ontmoet. Een tijd die wij nooit meer gaan vergeten, en verhalen waar we jullie de komende jaren nog vaak mee zullen vervelen.
En het mooiste is natuurlijk, er gaat "snel" weer een groot, mooi en uitbundig feest plaatsvinden!
Iedereen bedankt voor het lezen, het meeleven en de vele lieve en leuke berichten!
Voor degene die misschien denken waarom reageert Dennis niet meer op sms of whatsapp, dat komt omdat mijn telefoon sinds een week is "overleden".
Bedankt en tot snel, we kunnen niet wachten om iedereen weer te zien. Nu snel douchen, ontbijten en op naar de finale!
-
13 Juli 2014 - 18:49
Bill En Bessie:
Prachtig verhaal, heerlijk dat jullie dit allemaal mochten beleven.
We zullen heel graag naar jullie ongetwijfeld spannende verhalen luisteren (ben bang niet zonder enige jaloezie..).
Maar nu is het wel weer genoeg geweest!, kom nu maar weer snel naar huis!
Knuffie en hele dikke kus van paps en Lis
-
13 Juli 2014 - 19:50
Monique En De Rest:
Ha Dennis en Lori,
Door de verslagen van Dennis meegenoten van jullie fantastische reis! Erg leuk om te lezen en een beetje met jullie mee te mogen reizen. Wat leuk dat jullie gaan trouwen, wat een romanticus toch die Dennis.
Goede reis en tot snel.
Groet van Monique (en Paul, Sara en Mette) -
13 Juli 2014 - 20:23
Chantal:
Geweldig verslag weer Den en Lor!! Goeie schrijver ben je toch!!
Wie weet....
Krijg al kippenvel bij het verslag, dus kan je nagaan in real live!! Dus kom maar op, kan miet wachten jullie te zien!!
Hele te gekke finale!! En natuurlijk een goed afscheid en een goede reis!!
Hele dikke kus en veel
Liefs van ons -
13 Juli 2014 - 20:50
Joke De Gier:
Dag lieffie,ik heb genoten van jullie reisverslag.Wij gaan de reis Turkije Griekenland doen.Maandag over drie weken vertrekken we.We zien en spreken elkaar.
Liefs Joke en John. -
13 Juli 2014 - 20:50
Joke De Gier:
Dag lieffie,ik heb genoten van jullie reisverslag.Wij gaan de reis Turkije Griekenland doen.Maandag over drie weken vertrekken we.We zien en spreken elkaar.
Liefs Joke en John. -
13 Juli 2014 - 20:50
Joke De Gier:
Dag lieffie,ik heb genoten van jullie reisverslag.Wij gaan de reis Turkije Griekenland doen.Maandag over drie weken vertrekken we.We zien en spreken elkaar.
Liefs Joke en John. -
13 Juli 2014 - 22:34
Ria:
Hoi schatten
Tijdens de wedstrijd schrijf ik dit even.
Wat een prachtig verhaal Den, ben trots op je, je hebt je roeping gemist.
Maar wie weet???
Nog 3 nachtjes slapen en dan zijn jullie erweer. Heerlijk om jullie weer te zien en te zoenen.
Nog een fijne laatste dag in RIO en dan tot ziens op Schiphol.
Goeie reis schatten, ik ben hartstikke trots op jullie.
Dikke zoen Frank en Ria (mamsie) -
14 Juli 2014 - 00:02
Jos:
Lieve Lori en Dennis,
finale is net afgelopen en ik had er toch niet aan moeten denken wanneer Nederland hier verloren zou hebben. Wij hebben vooral genoten van 29 juni, jullie prachtige verhalen en we zijn blij jullie woensdag weer te kunnen knuffelen.
Dikke kus
Jos en Jolanda xx
-
14 Juli 2014 - 09:13
Florens:
Wat mooi! En van harte gefeliciteerd :D:D:D -
15 Juli 2014 - 18:30
Greet:
Lieve schatten
Het zit erop maar aan alle leuke dingen komt een eind en ik denk dat er hier in Nederland genoeg mensen zijn die jullie weer heel graag willen zien (ik ook hoor ) hele goeie reis en hoop jullie snel te zien.
hele dikke kus Ronald en Greet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
